Kapı benim için bir metafor, yaşam benzetmelerimden bir simge...
Kim bilir nelere tanık olmuştur, insana ilişkin duyguların, anların arkasında yaşandığı kapılar. Doğum, ölüm, ayrılıklar, kavuşmalar, sevişmeler, kavgalar, ağlamalar, yalnızlıklar. Duygularımızın, yaşantımızın en yakın tanığıdır kapılar...
Kimi zaman açık, kimi zaman kapalı, eski, yeni, süslü, süssüz kapılar; arkasında yaşamları saklayan, örtüldüğünde içeride var olanı koruduğu düşünülen veya dışarıdakini içeridekinden ayıran kapılar...
Ardındakilere, tanıklığını hiçbir zaman dile getiremeyen, izleyen ama paylaşamayan kapılar...
Bir dile gelse ne çok şey anlatacaklar.
Kapılar kapanmaz, örtülür. Neyin üstüne örtülüyorsa onu saklarlar adeta.
Bir blogdaşım galerimdeki kapı fotoğrafları için diyordu ki “galerindeki kapılar kimlere açıldılar, kimler çaldı, kimler açtı, neler duydular?”. O’na baba öğüdü imiş, dermiş ki babası “düşmanını bile çaresiz bırakmayacaksın. Ezmeyeceksin. Kaçabileceği açık bir kapı bırak... Hapsetme, bağlama, tutma”.
Kesinlikle “açık bir kapısı olmalı insanın”...iç dünyamızdan dışarı açılan bir kapı, iç dünyamızın tanığı açık bir kapı.
Nefesimiz tükendiğinde yeniden nefes almaya yarayacak açık bir kapısı olmalı insanın.
Sevdiklerimizin duvar aşmaya gerek duymadan içeri girebileceği açık bir kapı, nasıl ki düşmanımızın rahatlıkla çıkmasını sağlıyorsa, dostumuzun da engelsiz girebileceği açık bir kapısı olmalı insanın.
Hiçliğe açılsa bile yine de açık durmalı, ola ki “hiçliği çok şeyliğe tercih etmek” de gerekebilir kimi zaman.
Açık bir kapısı olmalı insanın…”dışarıdan sakladığım hiçbir şey yoktur benim” diyecek kadar özgüveninizi, cesaretinizi kendinize ve dışarıdakine hissettirebilecek.
Açık bir kapı bırakabilecek kadar şeffaf olmalı yaşamda, çünkü ön yargılara dur diyecek tek şey, açık bir kapıdır. Görünür, hissedilir olmaktır ön yargıyı yıkan.
Hayat yolculuğumuzda, dar geçitlerle karşılaştığımızda kullanabileceğimiz açık bir kapımız olmalı. Bilmeliyiz ki o kapının ardında bambaşka bir dünya olacak.
Dünya, sadece kendisi için yaşayanlara en büyük örtülü kapı olmuş. Başka yaşamların da var olduğunu algılayabilmek için açık bir kapısı olmalı insanın.
Kapıların ardında kalan olmamak için, ardındakilerle yüzleşmeye cesaret bulabilmek için, yenilgilerimizi kabullenmediğimizi gösterebilmek için açık bir kapısı olmalı insanın.
Ne çok kapılar örttük, üzerine de ne kör kilitler taktık. Örttüğümüz sadece kendimiz aslında.
Yaşamın en yaşanmaz yerinde, açık bir kapı bulabilmek istiyorsak eğer , mutlaka açık bir kapısı olmalı insanın.
Açık bir kapı pek çok kör kilitli kapıyı açabilir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder